საკმარისია მიენდო და გული გადაუშალო ყინწვისის წმინდა ნიკოლოზს, რომ მთელ გულსა და სულს მალამოდ დაედება და სულიერ იარებს მოგიშუშებს.

ყინწვისის ხსენებისას, მაშინვე წმინდა ნიკოლოზის სახელობის მადლიანი ტაძარი და მისი დიდებული ფრესკები გახსენდება.

 განსაკუთრებით – აღდგომის მაუწყებელი ანგელოზის ფრესკა, წმინდა მეფე თამარის, მისი ვაჟის ლაშა-გიორგის და მეფე გიორგი III-ის.

 რამდენჯერაც არ უნდა მოილოცო ყინწვისი, მისი ნახვის სურვილი არასდროს განელდება.

 მამა ნაუმი (მაჩუტაძე), თითქმის 21 წელია, ყინწვისის წმიდა ნიკოლოზის სახელობის ტაძარში მოღვაწეობს. ამბობენ, რომ ის უამრავ დაავადებას კურნავს.

 მის მიერ განკურნებული ხალხის ისტორიები ლეგენდებად გავრცელდა მთელ საქართველოში. ტაძარში დასალოცად მიჰყავთ განურჩევლად დიდი თუ პატარა. სულერთია, რომელ დაავადებას ებრძვის ადამიანი, მამა ნაუმი ყველას უსასყიდლოდ იღებს და ლოცავს.

 ლოცვა-კურთხევის შედეგად, ბევრი ადამიანი განიკურნა სიმსივნისგან, ბევრს დაუბრუნდა სმენა, მხედველობა, მეტყველების უნარი. ზოგი ეტლიდან წამოდგა, ზოგმაც ყავარჯნების გარეშე შეძლო სიარული…

 ერთი შეხედვით, ეს რთული დასაჯერებელია, მაგრამ ფაქტები უტყუარია – არსებობენ ადამიანები, მეორედ ნაჩუქარი სიცოცხლით.

 მამა ნაუმი დაახლოებით, 24 წელია, რაც მართმადიდებლურ სამყაროში მოღვაწეობს. ინფორმაციია მისი ერისკაცობის შესახებ ძალიან მწირია.

 უცნობია ისიც, თუ რატომ გადაწყვიტა უფლის გზას დასდგომოდა, არც ის ვიცით, როდის მიეცა ადამიანების განკურნების ნიჭი. თავად არ უყვარს ამ თემაზე საუბარი, ამიტომ მასზე მის ახლობელი, ზაზა სახამბერიძე ჰყვება:

 „ყველა ადამიანს, რომელიც დიდ რწმენაშია და ბერული ცხოვრებით ცხოვრობს, ღვთიური მადლი გადაეცემა. მამა ნაუმი დიდად ღვაწლმოსილია.

 სულ ლოცვაშია, ალბათ, ამიტომ მისცა უფალმა ადამიანების განკურნების ნიჭი. თამამად ვიტყვი, რომ მას შეუძლია შენი განსაცდელი გაიგოს. დაგინახავს და მიხვდება, რა გაწუხებს, რა გიჭირს. 12 წლის წინ, ერთი ამბავი გადამხდა თავს.

 ჩემს მეუღლეს გარე ორსულობა დაუდგინეს და ოპერაცია გაუკეთეს. აღდგომის დღესასწაული მოდიოდა და მეგობრებთან ერთად მამა ნაუმთან წავედი ყინწვისში.

 მე მასთან, რაღაც პერიოდი ვცხოვრობდი. ის, რაც ჩემს თავს მოხდა, გარეგნულად არ მეტყობოდა. მამა ნაუმმა, რომ მნახა, მკითხა, რა მჭირდა. არაფერი-მეთქი ვუპასუხე.

 ბიჭებს სთხოვა, დავეტოვებინე და ღვთისმშობლის ლოცვა წამიკითხა. როცა უკვე დასაძინებლად მივდიოდი მითხრა: ერთ-ერთ დღესასწაულზე დიდი სიხარული გეწვევა, ხოლო მომდევნო დღესასწაულზე, ორმაგად გაიხარებო.

 იოანე ნათლისმცემლის დღესასწაულზე გავიგე, რომ ჩემი მეუღლე ფეხმძიმედ იყო, ხოლო თავის კვეთის დღეს მითხრეს, რომ ბიჭი შემეძინებოდა.

 გაიარა ამ ყველაფერმა, ისევ ჩავედი ყინწვისში, ვნახე მამა ნაუმი და პირდაპირ მკითხა, როგორ გყავს ბიჭიო. მაშინ გამახსენდა ყველაფერი. ამიტომ ვთქვი, ის ყველაფერს გრძნობს, რაც შენში ხდება.

ერთ ამბავსაც გავიხსენებ: ბიჭები ხშირად დავდივართ მასთან. ერთ დღესაც ისევ ავედით ყინწვისში. მე დარჩენა გადავწყვიტე, ბიჭებიც არ მიდიოდნენ შორს, იქვე, დასახლებაში უნდა ჩასულიყვნენ.

 მამა ნაუმმა მათ უთხრა, რომ მანქანით არ წასულიყვნენ. არ დაუჯერეს და წავიდნენ. სადღაც 20 წუთში ჩვენც ჩავედით გზაზე და ვხედავ მანქანას ბოლი ასდის. თან, იქ ისეთი ადგილია, რთულია წყლის პოვნა. მანქანა დანახშირდა. საბედნიეროდ, ყველა უვნებელი გადარჩა.

 – რა შეგიძლიათ, გვიამბოთ მისი ცხოვრებიდან?

 მამა ნაუმის კელია, ჭაობთან ძალიან ახლოს არის. დილით, ტიპიკონი რომ მთავრდება, ყოველთვის შიშველი, ხელებგაშლილი დგება ჭაობის წინ და ბრუნავს. იმ ტერიტორიაზე უამრავი კოღოა. ერთხელ ვკითხე რას აკეთებ-მეთქი და მაცალეო, მიპასუხა. ამ დროს თან ლოცულობს. რომ შემოტრიალდა, მითხრა, ჩემს სხეულს ვთრგუნავო. მისთვის სხეული არაფერია – მხოლოდ ლეშია. მამა ნაუმისთვის სულიერებაა მნიშვნელოვანი, ამიტომ აკბენინებს საკუთარ სხეულს კოღოებს. არც ჩაცმულობას აქცევს ყურადღებას – შეუძლია, ფეხშიშველმაც იაროს. არამიწიერი ცხოვრებით ცხოვრობს. მისი სული ეკუთვნის ღმერთს და მორჩა.

 – მის ერისკაცობაზე რას გვეტყვით?

ერისკაცობის შესახებ, ბევრს ვერაფერს გეტყვით. საკმაოდ ნაწვალები და ნატანჯია. გამოვლილი აქვს ყველა ის რთული პერიოდი, რაც კომუნისტების დროს იყო. გაუძლო ამ სირთულეებს და თავისი თავი უფალს და მონასტერს შესწირა.

 – უფლის გზა რატომ აირჩია?

 თავისი ნებით მივიდა ამ გზამდე. უფალმა გადაარჩინა და შემდეგ მას შესწირა ცხოვრება. გადარჩა სიკვდილს. ვფიქრობ, რომ გამოცხადება ჰქონდა. თუმცა, ეს ჩემი სუბიექტური აზრია. ბევრი ადამიანი დადგომია ამ გზას და მერე უკან გამობრუნებულა. ამ ყველაფერს სხვანაირი სიმტკიცე სჭირდება. ძალიან დაბალი კელია აქვს. დაბლა ცხვრის ტყავი უგია და მასზე მუხლმოყრილი ლოცულობს. ლოცვის დროს დიდი ბრძოლები ემართება და მათ ღვთის წყალობით უმკლავდება. თავადაც მაქვს ეს ნანახი და ცხოვრებაში არ დამავიწყდება.

 – ერთი პერიოდი ტყეში ცხოვრობდა. რატომ?

– კი, დიდი ხანი ცხოვრობდა. კიდევ უნდოდა უფრო ღრმად შესვლა, მაგრამ მეუფემ არ მისცა ნება. როგორც უკვე აღვნიშნე, მას აქვს თავისი კელია და ცალკე ცხოვრობს. როცა ხალხი მოდის, მაშინ შედის მონასტერში. გარკვეული პერიოდი მდუმარებაშიც იყო და გასვლაც უნდოდა, მაგრამ მეუფე იობი ჯერჯერობით ამის უფლებას არ აძლევს.  ახლაც აქვს მარტო ცხოვრების სურვილი.

 – რა სნეულებებით მიჰყავთ მასთან ადამიანები?

 ყველანაირი სნეულებით მოდიან: სიმსივნე, სმენის დაქვეითება, სიბრმავე, მეტყველების პრობლემები. მას არ მიაჩნია თავი მკურნალად. მამა ნაუმს რწმენით უადვილდება განკურნება. ღმერთი ვერ გიშველის, თუ რწმენა არ გაქვს. მთავარია, გწამდეს და ისე მიხვიდე მასთან. თუ უფლის გჯერა და გწამს, ყველაფერი კარგად იქნება.

 – ძირითადად რა ასაკის ხალხი მიდის?

 ყველა ასაკის. თუმცა, მეტი მადლი ბავშვებზე მოდის. ბავშვი ხომ ყველაზე უმწიკვლოა. ერთხელ ბავშვი მოიყვანეს, რომელსაც სიარული არ შეეძლო. მშობლები გაუშვა გარეთ და ბავშვი დაიტოვა, ჩაიხუტა და მასთან ერთად დაიწყო ტირილი. ბავშვი თავისი ფეხით გავიდა ტაძრიდან და დღეს ფეხბურთს თამაშობს.

 – რა ისტორიები გსმენიათ მის მიერ განკურნებულებზე?

 თავად ვარ უამრავი ამბის მოწმე. პატარა ბავშვი ამოიყვანეს, იმხელა ლინზები ეკეთა, თვალები არ უჩანდა. მამა ნაუმმა მშობლებს სთხოვა, რომ 2-3 დღე მონასტრიდან არ გასულიყვნენ. ლოცვაში იყვნენ მშობლებიც. ბავშვს ცალკე უკითხავდა ლოცვებს. მესამე დღეს მოხსნა ლინზები და მის თვალწინ დაამტვრია. ბავშვი უკვე ჩვეულებრივად ხედავდა. მოსვლისას დედას ეჭირა შვილის ხელი და ეუბნებოდა მარჯვნივ უნდა წასულიყო თუ მარცხნივ. ლინზების მოხსნის შემდეგ, თავისით, მარტო ჩავიდა მონასტრის ეზოდან გზაზე. ერთ ქალს სიმსივნე დაუდგინეს და ექიმებმა ისიც კი უთხრეს, რამდენი ხანი იცოცხლებდა. ეს ქალბატონი კიბეებზე ძლივს ამოიყვანეს. დალოცა მამაომ და მონასტრიდან გასულს ტკივილებიც აღარ ჰქონდა. რაღაც პერიოდის შემდეგ, შემთხვევით შევესწარი ამ ქალბატონის შვილი ტირილით ელაპარაკებოდა მამა ნაუმს. მადლობის სათქმელად იყო მოსული, ექიმებმა ვეღარ უპოვეს სიმსივნეო. მამა ნაუმმა უპასუხა, რომ ეს ქალბატონი მასთან დიდი რწმენით იყო მისული?…

 წყარო: თბილისელები